Z początkiem nadchodzącego roku przestaną obowiązywać przepisy nakładające obowiązek dokonywania korekty kosztów w przypadku niedochowania terminu płatności. Zmiana ustawodawstwa niesie za sobą ułatwienie dla podatników.

Zgodnie z obowiązującymi do końca bieżącego roku przepisami, podatnicy mają obowiązek dokonania korekty kosztów w związku z nieuregulowanymi w terminie płatnościami. Przepisy art. 15b ustawy o CIT oraz art. 24d ustawy o PIT wskazują, że podatnicy, którzy nie uregulowali swoich należności w terminie, zobowiązani są dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

• nie uregulowali w ciągu 30 dni od upływu terminu płatności należności wynikających z faktury (rachunku) lub, w przypadku ich braku, z umowy lub innego dokumentu – jeżeli termin ten nie jest dłuższy niż 60 dni;
• oraz w sytuacji, gdy nie uregulowali należności wynikającej z faktury (rachunku) lub umowy bądź innego dokumentu w ciągu 90 dni od daty zaliczenia wynikającego z nich kosztu do kosztów uzyskania przychodu – jeżeli termin płatności wynikający z faktury (rachunku) lub umowy jest dłuższy niż 60 dni.

Celem wprowadzenia powyższych przepisów, było przeciwdziałanie zatorom płatniczym poprzez usprawnienie przepływów pieniężnych. Powyższa regulacja nie przyniosła jednak zamierzonych skutków. Ustalenie wymaganych korekt kosztów wiązało się dla podatników z dużymi komplikacjami, które wynikały z długiej i żmudnej procedury weryfikacji dokonywanych transakcji.

Od 1 stycznia 2016 r. z ustaw podatkowych znikną odpowiednio art. 15b ustawy o CIT oraz art. 24d ustawy o PIT. Wraz z uchyleniem powyższych przepisów skończy się obowiązek żmudnego śledzenia płatności w odniesieniu do każdej ustawy i usługi z osobna. Po zmianach, bez względu na termin, jaki ustaliły strony, zaksięgowana kwota będzie kosztem na zasadach ogólnych. Przyjęcie takiego rozwiązana nie oznacza jednak, że podatnicy zyskają pełną swobodę w zakresie określania wysokości poniesionych kosztów. Organy podatkowe będą mogły bowiem nadal kwestionować zaliczanie nieuiszczonych faktur do kosztów. Fiskus wielokrotnie wskazywał, że kosztem może być jedynie wydatek faktycznie poniesiony, tj. taki, który wpłynie na uszczuplenie stanu finansowego podmiotu.

Nie zmienią się również przepisy statuujące na rzecz wierzyciela uprawnienie do dokonania korekty należnego podatku VAT. Ponadto, na dłużniku nadal będzie ciążyć obowiązek skorygowania odliczonej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury, jeżeli w ciągu 150 dni od upływu terminu płatności nie uiści należności wynikającej z faktury (zgodnie z art. 89b ustawy o VAT).

Przepisy przejściowe zakładają, że podatnicy, którzy na podstawie obecnie obowiązujących przepisów dokonali zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo zwiększenia przychodów, będą mogli zwiększyć koszty uzyskania przychodów w 2016 roku, po zapłaceniu zobowiązań kontrahentowi.

Uchylenie niefortunnych przepisów należy przyjąć z satysfakcją. Przepisy wprowadzone w 2013 r. faktycznie nie przyczyniły się do likwidacji zatorów płatniczych, a przysporzyły jedynie przedsiębiorcom wiele dodatkowych obowiązków o charakterze finansowo-księgowym.   Źródło: Krajowa Izba Podatkowa

zobacz listę